Ik zie, ik zie....

Als strateeg wordt mij vaak gevraagd om vooruit te kijken met mijn klanten. Waar staan we nu, en wat zien we op ons afkomen? Hoe gaan we daar mee om? Ik vind het heerlijk om daarmee bezig te zijn. Ik waan me soms op safaritocht al navigerend tussen de struiken, op zoek naar kansen en uitdagingen. Ik geniet van het avontuur tijdens die zoektochten! Natuurlijk zonder de gevaren uit het oog te verliezen en niet te vergeten om oog te houden voor het grotere geheel. Op safari staat er namelijk geen beer op de weg maar een olifant. En soms staat er midden in de ruimte zo’n groot grijs exemplaar waar eigenlijk liever niemand het over wil hebben.

Zo leidde ik begin dit jaar bij een opdrachtgever een sessie met de directie en het managementteam met het doel innovatief na te denken over de corona gerelateerde HR en huisvestingsuitdagingen op hun pad. Twee personen kregen van de groep alle ruimte om de innovatiekracht te dwarsbomen met de welbekende dooddoener ‘dat hebben we al eerder geprobeerd’. Nadat dit twee keer gebeurde, laste ik een break in om deze mensen apart te spreken over mijn observatie. Ik nodigde hen uit om na de break anders deel te nemen en hun eerdere houding en reactie te bespreken met de groep om te vertellen waarom zij zo reageerden en waar hun behoefte lag. Het mooie was dat zij helemaal niet wilden dwarsbomen, maar eigenlijk al een stap verder waren in hun innovatiekracht. Ze probeerden de innovatiekracht te vergroten en te versnellen door oude oplossingen niet opnieuw te proberen. Na de break werd dit open in de groep besproken en werden juist deze twee personen de meest actieve inhoudelijke trekkers van de sessie.

Juist op die momenten voel ik mij volledig op mijn plek, al kan het ook wel eens spannend zijn. Even die olifant van dichtbij bekijken. Analyseren waarom hij daar blijft staan en iedereen doet alsof hij er niet is. Intrigerend en zo herkenbaar want ik spot veel vaker 'elephants in the room'.

Deze casus had de ideale uitkomst, maar zo gaat het natuurlijk niet altijd bij veranderprocessen. Dit is echter wel de rol die ik oppak, omdat ik houd van veranderingen en beweging in organisaties. Boven alles geloof ik in samen doelen behalen. Met daarbij volop aandacht voor de groepsdynamiek, het gedrag van mensen en de cultuurelementen die dan heel zichtbaar worden. Als een soort hobby antropoloog maak ik tijdens de processen die ik faciliteer (mentale) notities van alle rituelen die ik zie gebeuren en reageer daar op. Ik nodig mijn klanten uit om in een andere context en op een andere manier na te denken. Ik laat ze invalshoeken zien vanuit andere vakgebieden.

En last but not least, ik motiveer mensen altijd om de verschillende perspectieven en belevingswerelden te zien, respecteren en waarderen. Wat voor jou een olifant is kan voor de ander een stokstaartje zijn. En zullen we afspreken dat als er op jouw safari een of ander dier het pad dwarsboomt je dit bespreekbaar maakt? Gewoon omdat het kan. Heb oog voor elkaar, probeer je te verplaatsen in de ander, vraag en luister ECHT naar het antwoord.

Dat is de kern van wat ik jullie wil vertellen; we are all the same kind of different (trouwens ook een prachtige film om te kijken). Streef naar diversiteit in jouw organisatie en voed die ook. Vier verschillen!

Ik moet echt niet denken aan een wereld vol dezelfde mensen als ikzelf. De meest dierbare momenten in mijn leven heb ik beleefd door mij open te stellen naar anderen. Bekenden en onbekenden. Tja, als hobby antropoloog/safarigids en strateeg zijn de onbekende mensen juist het meest bijzonder om te leren kennen. Zij verbreden mijn wereld, zodat ik nog beter in staat ben om connectie te maken en faciliteren. Zowel privé als zakelijk. 

En eigenlijk is dat op safari toch ook wat we allemaal willen? Al die verschillende dieren spotten en verwonderd zijn over hun bijzonderheden en krachten?